Fenerbahçe - Manisaspor

Maçtan önce Puskas ile sohbet ederken Gökhan Gönül'ün sakatlığının Alex'in eksikliğinden daha önemli olduğunu söylemiştim. Bek mevkisinde oynayan bir oyuncunun, bir takım için bu kadar vazgeçilmez olması ilginç bir hadise. Alternatifi olmaması ve henüz oturmayan savunma kurgusunun sakatlıklar ve yabancı kontenjanı sebebiyle deneme tahtasına dönmesine birde Daum'un kanımca yanlış tercihi eklenince maç başlamadan sıkıntıya girdi. Bekir'i çok kötü oynamasına karşın yargılamıyorum. Geldiği takımın kaptanı dahi olsa, Fenerbahçe formasıyla o taraftarın karşısına ilk kez çıkmak zor zanaat. Zico'nun 11 benzemez ile çıktığı meşhur Gaziantep maçında ilk kez Gökhan Gönül'ü aynı mevkide izlediğim vakit, Avrupa'nın şu anda en iyi beklerinden biri olduğunu düşündüğüm adam için, bunu nerden bulmuşlar diye hayıflanmıştım. Daum'un tercihi konsundaki sıkıntım; iç sahada Manisa gibi kapanarak bekleyip ani ataklarla hücum fırsatları kollayan ekiplere karşı, Bekir veya Önder tarzı stoper meziyetleri hakim beklerden ziyade hücum edebilen oyuncularla başlaması gerektiğini düşünmem. Geçtiğimiz iki sezon o mevkide mecburi tecrübe edinen Ali Bigin ve Erciyes günlerinde bek oynayan ve Fenerbahçeye geldiğinden bu yana işeyaramaz etiketiyle dolanan Topuz'la başlamak daha akılcı çözümler olabilirdi.

Bunca bahane üretme çabama karşın sözün özü Fenerbahçe kötü oynadı. Sahada en az Fenerbahçe kadar kötü olan bir başka isim ise maçın hakemiydi. İlk sarı kartı gösterene dek peşlerinde gardiyan misali dolaştığı futbolculara, sarı kartla beraber sevimli hayalet Casper meziyetlerini de bahşettiğinden olsa gerek ikinci sarı kartlık hareketlerin bir tanesini bile süzemedi hoca. Atamadığı oyuncular zihnini meşgul ederken gelişen Manisaspor atağında, Bekir'in yaptığı penaltıyı da göremeyen Özkalfa, Türk hakemlik tezinin kısa özeti gibiydi sahada.

Alex'in ve Guiza'nın doğru zaman-doğru yer ilişkisi , golcünün sezisi ve şansının yardımıyla Fenerbahçe seneler sonra 4. haftayı kayıpsız geçti.

Fenerbahçe 2-1 Manisaspor