Kamil'in Suçu Yok

6 Mayıs 2012 saat sekize çeyrek kala Zokora, kanlısı Emre Belözoğlu'nu öldürmeye teşebbüs ederken oradaydı. Maça hükmetsin diye üzerine hakem gömleği giydirilmişti. O ise sadece nezaret etti.

Türk hakemlik tarihinin en kara gecelerinden biriydi ancak kimse utanmadı. Bizden başka...

Çok değil 20 gün geçmişti ki üzerinden; Coca-Cola Akademi U17 Ligi finalinde Bursaspor ile karşılaşırken Fenerbahçe, maçın hakemi yine o idi. Başka hiç hakem yokmuş gibi...

Bu akşam Kasımpaşa-Fenerbahçe maçında rakibin iki oyuncusunu atması gerekirken oyunda tutan yine aynı muhteremdi...

Meşhur Trabzon rezaletinin ardından yönettiği 5.(beşinci) Fenerbahçe maçı oldu bu Mustafa Kamil Abitoğlu'nun.

Bugüne dek Türk hakemliği için üzülüyordum, bugünden itibaren Fenerbahçe yönetimi adına utanıyorum.

Hadi düdüğünü astırmaya gücünüz yok, bari Fenerbahçemden uzak tutun bu adamı.

ORANTISIZLAR

Üstteki slogan Kadıköy'den bir orantısız zeka sahibine, alttaki hamallık ise bana ait. Denk geldi:)

Al sana 11

Eskişehir maçını yazacak vaktim vardı ancak edecek kelamım yoktu bay geçtim. Eleştir eleştir nereye kadar. Kendimi Ziya gibi hissetmeye başladım artık. Ziya demişken, “Kaptan Ziya” bahsettiğim. Neşeli Günler’in çakıyla aslan öldüren Ziya karakteri kesinlikle değil.

Eskişehir maçı için tek kelime edip, Arsenal maçına geçelim. Mert.

Maç kadrosu kesinleşince hepimizin içindeki Ziya uyanıyor. (Buradaki ziya her ikisi de olabilir.)

“Ya bu adamı nasıl oynatmazsın hoca!”

“Selçuk mu?! Yok artık…”

Yukarıda örneklerini gördüğünüz cümleler havada uçuşmaya başlıyor. Maçın gidişatına göre artarak devam ediyor ya da hiç söylenmemiş gibi davranılıyor.

Bu duruma kendi adıma engel olmak ve de aklımdan geçen kadroyu paylaşmak adına, işte Arsenal deplasmanında benim sahaya sürdüğüm ilk 11.

İçimden bir ses iyi oynayacağız diyor. Garip ama öyle… 

"Bildiğiniz gibi oynayın"

1982-1983 sezonu.

Fenerbahçe lider, takipçisi ise Galatasaray. Ligin bitmesine iki hafta kala iki ezeli rakip Ali Sami Yen’de karşılaşır. Galatasaray kazanırsa yarış baştan başlayacak.

Fenerbahçe’nin hocası Branko Stankovic, kaptanı ise Alpaslan Eratlı.

Galatasaray’ın başında Özkan Sümer var, kaptanı da Fatih Terim. Gerçi Fatih bir önceki hafta Demirspor deplasmanında, eski Fenerbahçeli Erol Togay’a kafa attığı için atılmış ve de cezalı.

Stankovic maça beraberlik için çıkmış. Utanmasa malzemeciye bile birebir markaj verecek.

İlk yarıyı Galatasaray 3-1 önde kapatıyor. Bir önceki hafta Adana Demirspor’a 3-0 mağlup olan Galatasaray…

Devre arasında Stankovic devam diyor, oyun sistemine sadık kalın.

İkinci yarının hemen başında Tarık Hosic topun dibine giriyor ve skor 4-1 oluyor.

Santra öncesi kaptan Alpaslan arkadaşlarını topluyor ve oynayın diyor,

“Bildiğiniz gibi oynayın. Markaj falan yok.”

Maçın bitmesine hala 20 dakika varken, Fenerbahçe 4-4’ e getiriyor skoru. Selçuk Yula, son dakikalarda o golü atsa 5-4 bitecek, kısmet olmuyor.

Sezon sonu Fenerbahçe şampiyon oluyor, Galatasaray ikinci.

2013-2014 sezonu.

“Bildiğiniz gibi oynayın.” diyebilecek bir kaptan aranıyor.

Fenerbahçe 0-3 Arsenal

Kaynak: http://www.gercekgundem.com/?p=480655

Bok püsür...

Maçın henüz beşinci dakikasında Lig Tv kıdemli spikeri buyurur;
"Konya Torkuspor oyuna çok iyi başladı, geride kabul etmiyor, cesurlar, bok püsür... "
Nasıl çözdü beş dakika içinde muamma.

15'de Yobo arkada direkte Fenerbahçe adına sezonun ilk golünü atar. Sivas deplasmanından bu yana ilk golü sanki. Bildiğin çalışmışlar, ilerleyen dakikalarda kornerlerde aynı arka direk organizazyonu iki sefer daha deneniyor.

Dakika 20 civarında bir değil iki kişi birden kafa kola alıyor Emenike'yi. Ceza sahasının içinde, hem de hakemin azami beş metre uzağında. Bir başka deyişle gözünün dibi. Karar devam. Şaka gibi.

Bu sefer 25'te Alper indiriliyor aynı ceza sahasının içinde. Hakeme kalsa devam da çizgi hakeminin yüzü suyu hürmetine penaltı kararı çıkıyor.

Penaltıcı Cristian ama topun başına Emre geliyor. Ulan bu nasıl iş derken sıkıntı ortaya çıkıyor. Emre mesaj peşinde, hem de siyasi. Korkmayın ama bu sefer ceza çıkmaz, hükümet politikasına aykırı bir durum yok. Şiddet Mısır'da ise insanlık suçu, yanı başında olursa çapulculuk.

Henüz 26. dakika ve Fenerbahçe deplasmanda, ligin ilk maçında 2-0 öne fırlıyor ki alışagelmiş bir durum zinhar değil. Lig Tv kıdemlisi bir kez daha buyuruyor:
"Konya ekibi lige bu sezon çıktı ve transfeleri takıma yeni katıldı. Hava da sıcak, bok püsür..."

Maçı iki kuzenle beraber izliyorum. Aile geleneği hepimiz Fenerbahçe aşığıyız ama bu iki kardeşin kötü bir namları var. Beraber maç izlemek çok tehlikeli.

Onlardan büyüğü konuşuyor:  "Abi ikinci yarıda iki tane atar, 4-0'a bağlarız."
Aman diyorum... İlk yarı bitmeden üçü atamazsak bu maç bitmez, ikinci yarı bakarsın tamamen farklı bir Fenerbahçe.

İlk yarının kalan 15-20 dakikasını pas yaparak bitiriyor Fenerbahçe. Orta sahayı rakibe vermiyor, gerekirse dönüp 40 metreden kaleciyi görüyorlar. Maçı izlediğim yerde uğultular yükseliyor. Neymiş efendim geri pas verilmezmiş bok püsür...

İlk yarı üçü bulamasak da benim endişeler dağılıyor. Doğru top oynuyoruz, top hep bizde, üç gün sonra Arsenal maçı akıllarda yormuyor takım pek kendini sanıyorum.

Derken ikinci yarı başlıyor. Maç izlerken gözünü kırpmayan, aksi bir sonuçta kendini affedemeyeği için gerekirse altına işeyip yerinden kalkmayan bendeniz, göz ucuyla maç izlemeye başlıyorum. Elimde telefon, sosyal medyaya esir zaman geçiriyorum. Bizim takım top tutamıyor, gücün eline geçirdiği topu ise şişiriyor aklım başıma gelmiyor. Bildiğin rehavet.

Kenarda Salih'i görünce seviniyorum. Alper çıkar diyorum, sarı kartı da var ve Özkalfa'nın ilk gösterdiği sarı kartı gülerek hatırlıyorum.

Sonra Webo-Kuyt değişikliği geliyor hocadan. Bravo diyorum hocaya; Emenike'yi kanada atacak, Webo'ya ise ilerde deli dana rolü verecek sanıyorum, yanılıyorum.

Webo kanatta, önünde evlere şenlik Topuz. Adamlar deli gibiyor, penaltı da kazanıyorlar sonunda. Doğruluyorum hafiften, elimden telefonu bırakıp yeter diyorum biraz maç izle! Koçum Mert köşeye giden topu çıkarınca, nargilenin marpucunu kavrayıp bir kez daha yaslanıyorum. Rehavetten çıkamk haram. Hem bana hem de sahadaki topçulara.

Dakika olmuş 75 ve hala skor 2-0. Buradan da maç verecek değiliz heralde. Rakip lige yeni çıkmış Konya Torku Şekerspor. İsmin uzunluğuna takılıp, Vakıfbank Türk Telekom Güneş Sigorta belasını hatırlayıp ufaktan tırsıyorum.

Ben böyle boş işleri düşünürken 2-2'ye geliyor maç. Öyle rakip sahada gol ararken falan yenilmiş goller de değil, savunmada beklerken yerleşemeyen Fenerbahçe biri taçtan iki gol yiyor.

Bütün yazı alt yaş gruplarında geçiren, o kamp senin bu kamp benim diye dolanan garibim Salih son golden önce rakibini kaçırıyor ve onun hatasıyla başlayan pozisyon üçüncü Konya golü oluyor bizim kalede. Golden hemen önceki pozisyonda bence Salih'e faul yapıldı ama biraz güçlü olabilse, az biraz sezon öncesi kampı yapabilse idi ayakta kalırdı. Ne biz o golü yerdik ne de bel altı çalışmak için kalemi hazır bekleten Tanrıkulları bugün Salih için "satın bu çocuğu" yazabilirlerdi.

Ezcümle; Fenerbahçe bildiğiniz gibi.

Konya Torku 3-2 Fenerbahçe

Vaka-i Hayriye

Fenerbahçe taraftarı için yönetimi, takımı, hocayı ve oyuncuları yermek alışılagelmiş bir durum. Hal böyle iken takım neden sadece skora ihtiyacı varken reaksiyon veriyor, Meireles neden habire sakatlanıyor, Emre niye formsuz, transferler niye kampa yetişmez, güvendiğimiz dağ gibi Alves durduk yere niye adama çift dalar ya da her maç neden farklı bir Cristian türer soruları beyhude.

Kaybedilmiş bir finalin ardından; hem de ezeli rakibe mağlup olmuşken, hiç utanmadan cımbızla seçtiğim olumlu şeyleri yazasım var benim.

• Mert Günok

Engin İpekoğlu ile başlayan, araya sadece bir maçlığına rahmetli Enke’nin dahil olduğu Türk kaleci şansımızın son halkası bu genç çocuk. Kenarda bekleyen Ertuğrul’u da hesaba katarsanız, Fenerbahçe’nin en azından bir on sene daha kaleci sıkıntısı olmayacak bu gidişle. Maçtan önce Mert’e dair endişeleri olanlar biraz utanmışlardır belki.

• Bruno Alves

Portekizli savunma oyuncusu üst düzey bir stoper. Yanında oynayan oyuncuların da performansını arttıracak bir lider. Niye durduk yere Drogba’yı çift daldı ya da bu tavrı sürdür mü bilmiyorum ancak senelerdir yapılan en isabetli transferlerden biri Alves.

• Michal Kadlec

Sol bek performansıyla kafalarda bir ton soru işareti bırakmıştı Çek oyuncu. Alves’in atılmasından sonra zorunluluktan geçtiği stoper mevkiinde oynayabileceğini gösterdi. Drogba’nın attığı golde rakibini engelleyemedi ancak Alves ile beraber oynadığı takdirde performansı artacak ve sol stoperde çok iş yapabilecek gibi görünüyor.

• Hasan Ali Kaldırım

Sadece pasaportu değil, meziyetleri sebebiyle de sol bekte bence oynaması gereken oyuncu. Hasan Ali devamlı oynaması halinde o pozisyon için birinci seçenek olacaktır.

• Alper Potuk

Alper’in potansiyeli hakkında herkes hemfikir ve de ümitli. Fenerbahçe’ye gelmeden önce benim gördüğüm en olumsuz yanı, hamle zamanlaması eksikleri sebebiyle yaptığı kimi zaman gaddarca diye bile nitelendirilebilecek müdahaleleriydi. Bu konuda kendini geliştirmesi ve de rakip eksiltme denemelerini kendi kalesinden uzakta yapması halinde orta sahanın anahtar oyuncusu haline gelebilir.

• Bekir İrtegün

Taraftarın günah keçilerinden biri olan Bekir, stoper oynayabileceğini birçoğumuz görmezden de gelse bu maçta bir kez daha gösterdi. Sağ bek için de Gökhan’ın yedeği olmayı Topuz’dan daha fazla hak ediyor.

Son not hakem Bülent Yıldırım’a. Neredeyse beni yanıltacaktı bu adam. Melo’ya göstermesi muhtemel ikinci sarı kart pozisyonu dahil maçın normal süresinde takdirimi kazanmıştı. Rakipten bir kişi eksilmişken, ve eline fırsat geçmişken Melo’ya ikici sarı kartı o pozisyonda çıkarabilirdi ancak o öyle yorumlamadı ve de küçük hesaplar peşinde değil sandım, yanılmışım. Öne geçtikten sonra sürekli zaman geçiren rakip oyuncuları görmezden geldi. Muslera’nın kör kör parmağım gözüne şeklindeki zaman geçirmelerini 119’da cezalandırarak hakemlik müessesinin şanına ve eyyam tarihlerine leke sürmedi muhterem.

Son demiştim ama bir not da yayıncı ve muhteşem anlatıcı ekiplerine. Rakip oyuncular zaman geçirmeye başlayınca “Şimdi zaman geçirme sırası Galatasaray’da…” gibi bir laf etti aralarından birisi. Fenerbahçe penaltılara taşımaya çalıştığı aşikar ve de bir saatini bir kişi eksik oynadığı maçta hiç zaman geçirmeye çalışmadı. Hiç.

Galatasaray 1- 0 Fenerbahçe

Hadi geçmiş olsun...

4-1-3-2 ile gönül bağı olan bendeniz, orta saha koşan ve basan üç adamdan oluşsun da varsın isimleri Maldonado,  Selçuk Şahin ve Deniz Barış olsun dileyecek kadar saplantılıyım.

Kadroyu gördüğüm vakit budur dedim. Tek çapa Topal; Meireles, Emre ve Alper’den oluşan üçlü orta saha; Kuyt ve Webo çift forveti ile önde basacak, sahayı rakibe dar edecek Fenerbahçe sanıp umutlandım, yanılmışım.

Webo ilerde yalnız, Kuyt sol, Alper sağ açık başladılar maça. Alper ezberinde olmayan kanattan içeri girmeye çalıştıkça hocası çizgiye çağırdı onu. Kuyt zaman zaman Sow ile değişerek solda oynasa da sağ çizgiye daha bir aşinaydı. Meireles ve özellikle Emre evlere şenlik olunca bütün yük Topal’ın üzerine kaldı. Ayağından eksik etmediği dizliğiyle her yere yetişti örümcek adam.

Adamların beklendiği üzere önde baskı yapmasına, bizim dağınık oyunumuz da eklenince maçın ilk 35 dakikasında soluk alamadık. Bizim oyun öyle bir dağıldı ki bir ara, kaleci Volkan hariç herkes yerini arıyordu. İlk yarının son 10 dakikasında Alper içeri yaklaştı, orta saha oyuncuları biraz yerlerini bulmaya başladı ve nispeten dengelendi oyun.

İkinci yarı başlarken kötü oynayan Emre çıkar Cristian girer, hadi o olmadı sarı kartlı Emre çıkar Sow girer ve Alper ortaya geçer, hatadan dönülür ve biraz hücum aklı dahil olur oyuna diye umdum ama yok… Gol yemeden sistem değiştirmek yasssak arkadaşım.

Avusturya takımı maçın başından beri hak ettiği golü neyse ki yetmişlere doğru buldu ve bize top oynamaya hala vakit vardı. Sow ve Cristian’ın oyuna girişiyle hücum ve orta saha kimlik kazandı. Webo garibim sadece şişirilen topları indirmekten mesul pranga mahkumluğundan kurtuldu. Cristian araya ve kanatlara toplar attı, Sow adam eksiltip çerçeveye vurulabileceğini hatırlattı. Kuyt sağdan bir bindirdi, iki bindirdi, üçüncü bindirmesi hacı Sow’a kısmet oldu ve penaltı geldi. Kuyt atar sandım Cristian topun başına geldi ve bir kez daha yanıldım ancak hiç sorun değil.)

Red Bull Salzburg 1-1 Fenerbahçe

1956 Melbourne - 2013 Fransa ve Potanın Çapulcuları

Avustralya'nın Melbourne'i nere, Fransa kuzeyindeki küçük kasaba Orchies nere?

1956 Melbourne Yaz Olimpiyatları ile 2013 Kadınlar Avrupa Şampiyonası ne alaka?

Kaptan Işıl, Macar su topu efsanesi Ervin Zador'u tanır mı? Sanmıyorum ama bu iki hikaye birbirine benziyor. Bence...  

Macaristan'ın SSCB işgalinde olduğu yıllar. Sovyet tankları Budapeşte'yi yerlebir edip, Macar devrimini bastırmaya çalışıyor. Yüzlerce insan öldülüp, binlercesi tutuklanırken Macar su topu takımı Çekoslovakya'da olimpiyatlara hazırlanıyor.

Her iki takım da ilk maçlarını kolayca kazanıyor ve yarı finalde karşılaşıyorlar. Su topunun sert bir spor olduğu ortada ancak, bu maç farklı. Suyun altında tekmeler, tırnaklamalar gırla. O kadar sert geçiyor ki maç, havuz kandan kıpkırmızı kesiliyor ve olimpiyat tarihine kanlı havuz diye geçiyor bu 'olay'.

Macaristan, Zador'un da attığı iki golle maçı 4-0 kazanıyor ve finale yükseliyor. Takımın yıldızı Zador ise maçın son anlarında yediği yumruk sebebiyle bu hale geliyor ve de final maçında oynayamıyor.

Finali Yugoslavya karşısında 2-1 kazanan Macaristan altın madalyanın sahibi olurken, o takımın oyuncuları vatanlarına dönemiyorlar. Bazıları Ervin Zador gibi Amerika'ya iltica ederken, birçoğu da Avustralya'da kalıyor.

Ervin Zador

Dün akşam Türk kadınları Sırbistan karşısında ülkelerini temsil ettiler ve bronz madalya kazandılar. O takımın  oyun kurucularından biri ve Galatasaray kaptanı olan Işıl Alben, turnuvadan heme önce içini dökmüş, şunları yazmış ve #direngezi demişti.

"6-8 yaş arasındaki iki çocuğunun elinden tutmuş anneyi, 90 yaşında yürürken düşmemek için sağa sola tutunan dedeyi, daha aylıkken kucağında bebeğiyle gelen babayı sevdim. Ellerinde Türk bayraklarıyla yürüyen 12-16 yaşındaki çocukları, herkesin eşit oluşunu, omuzunda maymunu motorunda Türk bayrağı olan ağabeyimi sevdim. Sadece 1 ay önce, Kadıköy’de maçta belki de bana küfür edenlerden biri olan, boynunda Fenerbahçe atkısıyla ‘iyi akşamlar kaptan’ diyen kardeşimi sevdim. Tanımadığım ve bilmediğim çok fazla şeyi sevdim dün. Şimdi ise sevgi ve saygıyla çoğalmayı diliyorum…"

Işıl Alben

Maçın ardından madalyası boynunda, Atatürk sırtında tribünlere koştu Alben ama bugün ararsanız ulusal medyada, bu fotoğrafı kolay kolay bulamazsınız. 
Sadece o mu? Bütün takım aşağıdaki pozu verdiler dünyaya. Dün akşam ntvspor boş bulunup da bu fotoğrafla verirken haberi, bugün baktım kaldırmışlar.


Potanın Perileri

Şimdilik vatanlarına geri dönmelerinde sorun olacağını sanmıyorum bu utanmazların ama ödül yönetmeliğine göre hakettiklerini alabilecekler mi? Emin değilim.



Futbol ve hakikat

Oğlanlar orta yuvarlakta toplanmışlardı, içlerinden biri bir çimi ayağıyla ezerken, diğerleri sırtüstü uzanmış baldırlarını ovalıyorlardı, kimileri de derin düşüncelere dalmışlardı, acaba haftasonu ilk onbirde oynayabilecekler miydi, yoksa yine yedek kulübesinin yolunu tutup orada paslanacaklar mıydı? Bunların dışında dikkat ettikleri belirli bir şey yoktu. Bundan sonra olacakları sezinlemişlerdi. Kaleci monoloğu ezbere biliyordu, antremandan sonra sık sık toplandıkları, stadyumun hemen karşısındaki "Hayır" isimli meyhanede antrenörün taklidini yapardı. Ötekiler katıla katıla gülerlerdi, en çok da yaşlı stoper. Yıllardan beri hep aynı teraneydi, her antremandan sonra antrenör hepsini fena halde haşlardı. Güneş yanığı tenli, ak saçlı, sert yüz ifadeli bir adamdı. Bir süre onları göz hapsine aldı ve neden sonra konuşmaya başladı.

Siz de biliyorsunuz, futbolla ilgili anektod, kültür, mizah, taşlama yazıları ve felaket haberlerini toplasan buradan aya yol olur. Kulisten çıkartılan dedikodu hikayelerini sadece tiyatronun zehirli dünyasından tanımıyoruz. Futbol üzerine tonlarca bilimsel inceleme yazıldı; bilirkişi raporları, denemeler, alıntılar, aile romanları, anılar, bu harika oyun hakkında neler yazılıp çizilmedi ki! Ancak şunu bilesiniz ki, bu sayısız sözcük ve cümlelerin hiçbiri zerre kadar doğru değildir. Doğru bir gazete makalesi yoktur, doğru bir haber yoktur, hatta seyircilerin bağırarak attıkları laflar bile doğru değildir. Doğru olan tek bir şey yoktur. Yaşlı adam sustu.

Sessizlik öyle can sıkıcıydı ki, stoper hafifçe öksürdü.

Peki o zaman doğru olan nedir hocam? Yan tarafta oturan henüz bıyığı terlememiş küçük forvet ayağa kalktı, genç takımdan büyüklerin arasına daha bugün gönderilmişti. Monoloğu ilk kez dinliyordu. Antrenör şaşkınlıkla kaşını havaya kaldırdı, şimdiye dek hiçkimse ona bunu sormamıştı. Bakışlarını koşu pistine çevirdi, orada yedek takımın yedek sol açığı top saydırma çalışması yapıyordu.

Acı, dedi antrenör ve eğilip bükülmez sağ bacağını sürüklediği -futbol oynadığı dönemden kalma eski bir tekmenin anısı- kendisine özgü sallantılı yürüyüşüyle soyunma odasına gitti.

Güle güle saçlarına ak düşürdüğüm, sert yüz ifadesine kurban olduğum kocaman adam. Güle güle.

Kaynak: Laszlo Darvasi (20083). Santraforun Rüyası (F. Doğan, Çev.) İletişim Yayınları.

Hızır idi Yunus idi

24 Aralık 2012: "Sadece Şenol Hoca benim için farklıdır, gerisinin önemi, değeri yok. Ben de çok şey söyleyebilirim ama ben onlar gibi değilim. Küfür etmem, yüzüne söylerim söylemem gereken şey olursa. Gerek yok böyle şeylere, benim adamlığıma ters bunlar...Ben burada tabiri caizse şampiyonluk gördüm, gol kralı oldum. Kupalar kazandık."

6 Mayıs 2013: "Ben kariyerimin ikinci şampiyonluğunu yaşıyorum. Antalyaspor'la Yılmaz Vural hocamla şampiyonluk yaşamıştık. Bu da ikinci oldu" 

18 Mayıs 2013: "Ben, buradan bir şey söylemek istiyorum. 2010-2011 sezonunda Trabzonspor  ile yakalayıp kaldıramadığımız kupa için, hem Trabzonsporlular için hem Trabzon  halkı için hem de Trabzonspor camiası için bugün kupayı kaldırdım. Onlar belki  bana kırgın ama ben onları hiçbir zaman unutmayacağım." 

Yunus Kaptanı bilirsiniz... -Bilmiyorsanız görüşmeyelim zaten bir daha.-Önce adının konması, sonra sünneti dert olan kaptan gibi sizin Burak Yılmaz da. Hala hatırlamadıysanız Yunus Kaptan'ı, şu diyalog hafızanızı tazeleyecektir...

"Adımı koyduktan sonra sıra celmis sünnetime, babam demiş kestirelum anam demiş yaşı ufaktır kestirmeyelum, babam demiş kestirelum anam demiş kestirmeyelum, babam demiş kestirelum anam demiş kestirmeyelum, kestirelum kestirmeyelum, kestirelum kestirmeyelum, kestirelum kestirmeyelum..."

Kestir de kurtulalım lan Burak, kestir de kurtaralım.

Not 1: Galatasaray taraftarı olsam; "Ulam bir tribüne oynuyorsun eyvallah, topçu dediklerinin neredeyse hepsi bunu yapıyor da aynı anda iki tribüne birden oynamak nedir yavşaaak..." derdim. Çok merak ediyorum akl-ı selim parçalı aşıklarının yorumlarını. 

Not 2: Aklıevvel olanlar... Siz yazmayın lan ayılar.