1 Temmuz 2009 Çarşamba

We Belong to Fenerbahçe





Tesadüfün böylesi...
Bir önceki posttan sonra gelen yorumlardan biri Fabio Luciano'ya aitti ve "Fenerbahçe dinim, Kadıköy mabedim." demişti. Doğru söze ne denir diyerek bu postu girerken aklıma gelen ilk kare Fabio'nun Denizlispor kupa maçında formayı yere serip ibadet ettiği muhteşem andı.
Aklıma düşmesine sebep blogger Fabio Luciano, resimlerin kaynağı Hayatım Fenerbahçe , resimlerin kahramanı ise büyük kaptan Fabio Luciano.
Allah hepsinden razı olsun...

2 yorum:

Fabio Luciano dedi ki...

sözün orjinalini aslında çoğunuz biliyordur.

boca es mi religion, maradona es mi dios, la bombenera es mi iglesia"

boca dinim,maradona tanrım,bombenera ise mabedim.

benim de ilahim,taptığım adam yukarıda işte.alex'i de çok severim,tuncay'ı da çok sevdim,şimdi gökhan gönül için semih için de benzer hislerim var ama fabio'nun yeri bambaşka.şu formaya tapışı zaten ayrı unutamam onu.daha bir çok şey sayarız onunla ilgili.ne bileyim olcan'ı koruması,sakarya maçında attığı gol ve sonrası sevinci...

çoğumuzun hissiyatı budur sevgili Okechukwu.benim fenerbahçe'me karşı hissettiklerim sadece sevgi değil.sadece seiyorum deyip basite indirgemek yanlış olur.eminim sizinkiler de öyle ki ortak bir payda da buluşuyoruz.bunun adı sadece sevgi değil.bambaşka bir şey.adını koyamıyorum.

kendi adıma hem rica eder,hem de teşekkür ederim...

Okechukwu dedi ki...

Hepimizin ortak paydası Fenerbahçe,senin kahramanın Luciano benimkisi Uche...
İslam Baba'dan çok örnekler oldum ama onun yazdıklarının üzerine söylenecek bir kelime kalmıyor..

...Ben Aralık 21'inde 68 yaşımı bitirip altmış dokuzuma basacağım. Ben 1940 yılından beri Fenerbahçe'yi seyrediyorum. Cihat Arman, Esat Kaner, Melih Kotanca, Fikret Kırcan ilk sevgililerimdi. Şimdi Rüştü Rençber, Mustafa Doğan, Ogün Temizkanoğlu ve Uche gibi son sevgililerimi altı yıldır seyredemiyorum sahada... Ezeli ve ebedi rakibimin Avrupa'da gurur verici sonuçları beni hiç ilgilendirmiyor. Ben Fenerbahçe'nin o ezeli ve ebedi rakibinin Türkiye'de 1930'dan 1948'e kadar şampiyon olamadığı dönemi anımsıyor, İnönü stadında taraftarının iki direk arasına sığdığı günleri biliyorum. Fenerbahçe takımı bana her yıl şampiyonluk verdiği dönemde sevgilimdi, iki veya üç yılda bir şampiyonluk verdiği dönemde sevgilimdi. 60 yaşından sonra şampiyon olamayışı altı yıla çıksa da Fenerbahçe yine değişmez sevgilimdir. Beni bu uzun dönem sevgili değiştirmeye götürmez, sadece hırslandırır. Fenerbahçe taraftarı da hırslansın ve bu yıl varacağımız hedefi Türkiye'nin görmediği şekilde bir fiestaya boyasın, boyayalım...

Sevgililer değişmekte ancak Fenerbahçe sevgisi her daim baki kalmakta bizler için.